Het gaat slecht met mijn bijen. Erg slecht.

Wie deze blog volgt, kreeg misschien al gauw de (verkeerdelijke?) indruk, dat imkeren iets heel moeilijk is, en de voorbije maanden heb ik me inderdaad dikwijls meer zorgen gemaakt, dan dat ik van de bijtjes heb kunnen genieten. Maar normaal gezien word ik er helemaal zen van!

Het zal je wel al opgevallen zijn dat mijn bijtjes een vreemd gedrag vertonen en dat ik al een tijdje naar antwoorden zoek daarvoor. Niemand kon me die geven, geen enkele ervaren imker, geen enkel boek, geen enkele webpagina, geen enkele online community. Ik vond alleen enkele sporen van mensen die misschien en gedeeltelijk met hetzelfde probleem zaten, maar er ook nog geen verklaring voor hadden.

Maar toen kwam plots deze post op een grote Facebook-groep en viel iedereen zijn euro (alhoewel er eerst veel scepsis was).

Ja, dat was het dus. Er is een probleem met een deel waswafels. Die gebruiken wij imkers als startmateriaal om onze volkjes netjes te laten bouwen in de raampjes. Ondertussen zijn er al tientallen gedupeerden bekend in België en Nederland en loopt een onderzoek. Waarschijnlijk is er uit winstbejag een (te) grote hoeveelheid paraffine onder de bijenwas gemengd.

De meeste imkers konden het vaststellen doordat ze in een zelfde kast oudere raten hadden waar alles prima ging en ernaast op hun nieuwe wafels problemen vaststellen (raatvernieuwing: iedere kast krijgt elk jaar een deel nieuwe wafels). Zo konden ze uitsluiten dat het om een ziekte ging, een slechte koningin, of dat het aan die vreselijke lente lag of…

Ze zagen op hun slechte ramen telkens eitjes, maar bij een volgende controle weinig larfjes of gesloten broed. En uiteindelijk dus een broedpatroon met wat men noemt “hagelschot”. Precies dus wat ik ook al geobserveerd en beschreven had!

Alleen ben ik helemaal de sigaar en ging ik er nooit zelf achter komen: als beginner beschik ik niet over raten van een vorig seizoen. De mijne komen allemaal uit hetzelfde lot, en zien er dus allemaal zo uit. Ja, het ziet er dus erg slecht uit bij de Kleine Steen.

De kasten deden het eigenlijk goed, zolang ze nog broedden op hun originele vijf ramen, maar die zijn na een tijdje naar de honingzolder verhuisd (waar de koningin niet in kan om te leggen) om ze na het slingeren uit dienst te stellen. Bleef er voor de volkjes dus niets anders meer over dan slechte raten, waaruit misschien maar 10 of 20% van de eitjes zich kond ontwikkelen. In plaats van dat het volk groeide (meer geboortes dan sterftes), zoals gebruikelijk in lente en begin zomer, sterven er bij mij al een tijdje meer dan er geboren worden. Het is ondertussen heel duidelijk te zien nu aan het vlieggat ook: het is er veel te rustig. Mijn volkjes kwijnen weg, terwijl ze zich nu hadden moeten sterk maken voor de winter.

Ik bespaar jullie de verdere details van de stappen die ik ondernomen heb enz. Daarover nieuws als er nieuws is. Maar wat nu gedaan? Is er nog iets aan te doen? “Ah ja, plaats gewoon nieuwe raten  hé,” hoor ik je al denken. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan: ik heb geen uitgewerkte raten, want ik ben een beginner. En gewoon nieuwe, goede waswafels geven, daarvoor is de zomer te ver gevorderd: als ze hun energie nog moeten steken in het bouwen, dan komen ze er zeker niet meer.

Maar Roger, van wie ik de volkjes kocht, gaat me een aantal uitgewerkte ramen geven (die kan je gewoonweg niet kopen)…! Die ramen kunnen direct belegd en gevuld worden. Er is dus nog een kans dat ik de schade kan beperken, misschien eerder een waterkansje dat ik na de winter nog bijen heb, maar we gaan het proberen! Ik ga de kleine zwakke volkjes dus nog inwinteren op goeie ramen en duimen maar dat ze in de lente nog in leven zijn. Normaal gezien zou ik volgend jaar met twee grote volken kunnen opstarten en kon het imkeren eigenlijk echt beginnen, maar dat is al zeker niet mogelijk.

Volgend jaar dus quasi helemaal opnieuw beginnen… Maar deze bittere pil krijg ik wel doorgeslikt! Tijd en geld ben ik misschien wel kwijt, maar de wil om te imkeren nog niet!