Hoog tijd om de koninginnen van de 2 wildere kasten te vervangen! Zoals je in een vorige blog post kon lezen zitten de koninginnen in een scalvini-kluisje. Dit is een arrestkooitje waarin de koningin wel aan de leg blijft (en het volk dus denkt dat er niets aan de hand is): ze legt eitjes in de plastic cellen, maar de larfjes kunnen niet levensvatbaar zijn en dus ruimen de werksters die op, waarna de koningin weer van voor af aan begint met leggen. Het wordt gebruikt om een broedloze periode in te lassen in functie van varroabehandeling. Dat is ook wat ik heb gedaan, maar dan gecombineerd met het wisselen van de moer.

Dag 1:
Ieder raam met opzittende bijen behandeld met oxaalzuur tegen de varroamijt. De oude koningin met kluisje en al uit het volkje verwijderd (die wordt geëuthanaseerd) en de nieuwe koningin in een invoerkooitje op het voedergat gelegd (lipje nog verzegeld). Zo kunnen de bijen al kennis maken met hun nieuwe koningin (standbevruchte van Ronny) en kan die alvast haar feromonen verspreiden onder het volk, maar blijft ons moertje beschermd omdat de bijen er niet aan kunnen. In de eerste kast ging alles voorspoedig, maar de steekduivels van de andere kast maakten het me niet gemakkelijk. Ze lieten duidelijk geen indringer toe in hun huis. Elk raam eruit halen was onmogelijk door de constante aanvallen, maar ik was deze keer dubbel aangekleed, dus ze konden me in principe niet steken, maar het is wel een uitdaging om onder die omstandigheden te werken en het hoofd koel te houden. Ik heb de behandeling dus maar oppervlakkig kunnen doen in de drie rompen, maar bon, beter iets dan niets zeker? Dan maar snel de koningin geïntroduceerd en het hazenpad gekozen, tot thuis achtervolgd door een 20-tal razende bijen. Die dan maar één voor één doodmeppen voor het ondertussen veel te hete pak uit kon. Er waren echter enkele snoodaards in geslaagd om in mijn pak te geraken, dus dat was even echt spannend: twee kneep ik dood in mijn baard, 1 bleek in mijn laars te zitten, 2 vond ik er nog in mijn broek en ook 2 in mijn hemd. Gelukkig waren ze allen het noorden kwijt en had ik nog een paar laagjes aan en ben ik dus niet gestoken! Oef

Dag 2:
Het deksel van de kasten en het plastic lipje van het invoerkooitje van de nieuwe Queen Bee afbreken. Daarachter zit een suikerstop: een stukje voederdeeg dat de bijen nu kunnen wegknabbelen en alzo de koningin ook bevrijden. Het kooitje wordt mooi tussen 2 ramen ingehangen en  bovenop de ramen kwam ook nog een plakje voederdeeg om de bijtjes eerst wat af te leiden, zodat ze zich niet te enthousiast en massaal op de suikerstop en de koningin storten. Dan snel de deksels dicht en dat is – tot mijn vreugde – de laatste keer dit jaar dat ik deze kast (of kasten) heb opengedaan.

Rest me enkel nog verder inwinteren (suikerwater voederen) de komende weken. En dan zien we in de lente wel hoe het de nieuwe koningin is vergaan. Als alles goed is gegaan zullen deze volken voldoende sterk uit de winter komen en zullen de bijen zachtaardig zijn. Daarna zal ik ze in Segebergerkasten overhangen en kan het nieuwe bijenjaar beginnen.

Volgend bijenwerk (hopelijk morgen): controleren van de andere kasten en vooral: verder vervangen van de slechte raten door nieuwe, tot de slechte er allemaal uit zijn, en wat later dan: inwinteren.