Zondagochtend gingen we de bijen van Roger vertellen dat hun meester dood is.

Dat is een eeuwenoud gebruik. Wanneer de imker sterft, dan moet dit aan de bijen verteld worden, want anders zullen de bijen vertrekken of ophouden te werken en sterven. Dat wordt trouwens door de imker zelf ook gedaan bij andere belangrijke gebeurtenissen in zijn/haar leven: huwelijk, geboorte, sterfte, vertrek of terugkomst van leden van het gezin van de imker.

De leden van onze gilde, waarin Roger een centrale rol speelde, kwamen samen aan zijn bijenstand. We klopten zachtjes op de bijenkasten om de aandacht van de bijen te krijgen en dan meldde de voorzitter aan de bijen dat hun meester gestorven is en werd er een gedicht voorgedragen. De assen van Roger, die ik als mijn mentor beschouwde, waren gisteren door zijn familie reeds uitgestrooid in een nieuw bloemenperk naast zijn bijenstand, zodat hij voor altijd tussen zijn bijtjes zal zijn. Ondanks het slechte weer vlogen op die plek vandaag een aantal bijen onderzoekend uit. Ik ben er zeker van dat zij zich ook wat alleen gelaten voelden…